De afgelopen nacht was druk; een verpleegkundige uit de nachtdienst loopt tijdens de briefing van de ochtendploeg op één van de oude afdelingen (ICV3) kort maar krachtig alle patiënten langs. Jantje Kajuiter, één van de regieverpleegkundigen die vandaag de verhuizing coördineert, neemt iedereen vervolgens stIap voor stap mee in wat er gaat gebeuren: Om 8.00 uur beginnen de verhuizers om spullen over te brengen van de oude naar de nieuwe afdeling, vanaf 9.00 uur kunnen de patiënten één voor één gebracht worden. ‘Zet ‘m op, ik zie jullie straks aan de overkant!’
De meeste patiënten die vandaag naar de nieuwe Intensive Care gaan, komen van ICV3. Maar ook van afdeling ICV4 gaan een paar patiënten over. Ook hier praat Jantje de collega’s bij. Tussendoor vertelt ze dat ze er alle vertrouwen in heeft. ‘Natuurlijk heb je gezonde spanning voor zo’n dag, maar we hebben dit varkentje eerder gewassen. In coronatijd hebben we ook vaak patiënten moeten verplaatsen.’ Het team van ICV4 is helemaal klaar voor de verhuizing: ‘Toi toi toi en denk aan het tosti-apparaat’, grapt een collega van de nachtdienst.
Terwijl de collega’s op de oude afdelingen zich klaarmaken voor het verplaatsen van de patiënten, zijn op de nieuwe afdeling verschillende collega’s druk in de weer om de puntjes op de i te zetten. De nieuwe Intensive Care in verpleegtoren A bestaat uit drie verdiepingen, met elkaar verbonden door een in het oog springende wenteltrap. Het is een wereld van verschil met de oude situatie, waarin de verschillende IC-afdelingen veel verder uit elkaar liggen.
Vandaag wordt de bovenste van de drie verdiepingen in gebruik genomen. Op iedere afdeling is plek voor dertien patiënten. Verpleegkundige Willeke doet op iedere kamer een bedplek-check: met een lijst loop ze na of alles aanwezig is.
Terwijl vier verhuizers veel moeite hebben om een loodzware plofkast - waar zuurstofflessen in bewaard worden - van zijn plek te krijgen, vertelt regieverpleegkundige Erik van Dijk over de werkgroep die de afgelopen tijd de verhuizing heeft voorbereid. Op de nieuwe afdeling is het anders werken: denken aan nieuwe computers en laptops en spullen die op een andere plek liggen, maar natuurlijk ook de éénpersoonskamers voor patiënten in plaats van de zalen die we op de oude afdelingen hebben. Als we straks op de nieuwe afdeling zijn begonnen, moeten alle werkprocessen ingericht zijn. Denk bijvoorbeeld aan werkafspraken met collega’s van logistiek en de apotheek. Alles is in nieuwe protocollen vastgelegd. ICT en techniek moeten gelijk goed werken. We hebben veel gedaan om onze collega’s mee te nemen in alle veranderingen.’
Een half uur later is de plofkast met het nodige pas- en meetwerk van A naar B verplaatst. De verhuisploeg kan weer door met de rest van de spullen.
‘Leg de slangen die je straks weer nodig hebt om zuurstof te geven maar op haar bed. Ze moet straks gelijk weer aan de Optiflow (apparaat om de zuurstof toe te dienen, red.).’ Op ICV3 maken verpleegkundigen de eerste patiënt klaar om naar de nieuwe afdeling te brengen. ‘We’re going to the other area now, to the new Intensive Care.’ De Engelstalige patiënt is bij kennis en begrijpt wat er gaat gebeuren.
Het verplaatsen van de patiënten gebeurt met een transporttrolley, legt Erik uit. ‘Hiermee heb je alles voor een spoedinterventie bij de hand. Bewaking, beademing, zuurstof, een defibrillator voor reanimatie: alles zit erop.’ Een kwartiertje later is het zover, de eerste patiënt wordt naar de nieuwe Intensive Care gebracht. Met iedere patiënt lopen in ieder geval een verpleegkundige en een arts mee, maar achter deze eerste patiënt loopt een flinke stoet collega’s: ‘Dit is toch wel een historisch moment’, zegt verpleegkundige Rianne.
Op de nieuwe afdeling helpt verpleegkundige Elske haar collega’s om alle apparaten goed aan te sluiten en om de alarmen over te zetten op de nieuwe zorgtelefoons. Alles verloopt vlekkeloos: Jantje geeft even later groen licht om de tweede patiënt van ICV3 te komen brengen. Ze is met twee telefoons flink aan het multitasken: overzicht houden op de nieuwe afdeling én schakelen met collega’s op de oude afdeling over het overbrengen van de volgende patiënten. Of ze meer infuuspompen mee willen nemen, die zijn hier niet voldoende.
Op de kamer van de tweede patiënt bereidt Elske de laatste dingen voor. Per patiënt verschilt het wat er nodig is, legt ze uit. ‘Hier komt een patiënt die beademd moet worden, dat ben ik nu aan het instellen. En het is toch wel even wennen aan al het nieuwe materiaal, zoals de nieuwe pendels voor alle medische apparatuur, stroom en medicatie. Het werkt allemaal net even anders.’
‘U bent hier nog maar net, maar we geven u gelijk een upgrade.’ Verpleegkundigen op ICV3 bereiden de volgende twee patiënten voor die naar de nieuwe afdeling kunnen. Eén van de verpleegkundigen belt met Jantje: ‘We moeten een echo maken bij een patiënt die nu op de planning staat om te verhuizen. Kunnen we nog wisselen met een andere patiënt?’. Omdat alles al klaarstaat, gaat de patiënt toch naar de nieuwe afdeling: daar kan de echo ook gedaan worden.
Hoe minutieus je alles van tevoren ook voorbereid, op de dag zelf zijn er altijd ontwikkelingen zoals deze die ervoor zorgen dat je steeds moet schakelen en improviseren. Zeker op de Intensive Care, met patiënten die veel zorg nodig hebben en soms instabiel zijn, is het steeds afwegen wat wanneer kan. Wat heeft deze patiënt nú nodig, zijn er collega’s beschikbaar om de patiënt te verplaatsen en zijn er dan genoeg collega’s over om voor de andere patiënten te zorgen?
Als we rond 15.00 uur terugkomen op de nieuwe Intensive Care, is de verhuizing klaar. Vandaag zijn de eerste twaalf patiënten overgebracht, de komende twee weken worden de andere twee verdiepingen in gebruik genomen. Jantje Kajuiter is tevreden over de dag. ‘De verhuizing is soepel verlopen. Uiteraard is er altijd wat stress en is het wat onwennig op een nieuwe afdeling, maar het overbrengen van de patiënten ging goed: iedereen is veilig verhuisd.’
Nadat de avondploeg is bijgepraat over het reilen en zeilen op de nieuwe afdeling, wordt de verhuizing kort geëvalueerd. ‘Top gedaan allemaal!’, is de heldere conclusie. Er worden vervolgens tal van kleine verbeterpunten genoemd. Het doet denken aan het tv-programma Bed&Breakfast, waarbij B&B-eigenaren elkaar recenseren en benoemen wat ze in een ander B&B nog missen: een plankje hier, een tafeltje daar… Ook op de nieuwe Intensive Care hebben de verpleegkundigen gelijk allerlei ideeën over de puntjes op de i. De werkgroep gaat alle ideeën verzamelen, maar nu eerst: een borrel op de geslaagde verhuizing!
Meer foto's van de nieuwe Intensive Care vind je op de Instragrampagina van de IC-verpleegkundigen en op umcgbouwt.nl.
