Als 16-jarige jongen solliciteerde Geert Zoutman als hulpkracht elektronica bij het UMCG, dat toen nog het Academisch Ziekenhuis Groningen heette. ’Het was de enige keer in mijn leven dat ik heb gesolliciteerd. Die sollicitatiebrief heb ik nog steeds. Mijn moeder zei altijd tegen me: ’Je werkt ergens voor het leven, kies voor een grote organisatie’. Ik heb naar haar geluisterd’, zegt Geert lachend. ‘Het bevalt me hier nog steeds goed.’
In die 50 jaren is Geert altijd bij de medische technologie gebleven, dat toen toen nog de technische dienst heette. Hij is wel een paar keer gewisseld van specialisatie: van televisie- en radio-onderhoud, tot aan het repareren röntgenapparatuur. Nu is hij de expert in autoclaven, dat zijn machines die lab-materialen steriliseren. Het enige wat hij niet zo leuk vindt aan zijn werk, is de administratie. ‘Tegenwoordig moet je alles vastleggen en documenteren, ook voor de veiligheid. Vroeger werd je gebeld en repareerde je het gewoon.’
Geert heeft nog een aandenken uit de tijd dat hij net hulpkracht was. Verstopt tussen allerlei kasten en dozen, staat een kar. ‘Hiermee haalde ik als jonge hulpkracht apparatuur op bij de afdelingen en bracht ik het gerepareerd weer terug. We gebruiken de kar niet meer op de afdeling, maar weg doen krijgen we niet over ons hart.’
De allereerste kleurentelevisie in het ziekenhuis? Die heeft Geert geïnstalleerd. Hij vertelt: ‘Een kleurentelevisie was toen nog heel bijzonder. Klasse-afdeling B3 had de eer. Dit was een speciale afdeling voor rijke mensen. Volgens mij kreeg je daar lekkerder eten en een extra zoute haring op zondag. Personeel behandelde je daar extra chic en zorgzaam. Ook mij! Ik kreeg koffie in een kopje en schoteltje en zag hoe patiënten streden om de afstandsbediening.’
‘Wat je je nu ook niet meer kunt voorstellen, is dat er vroeger een aparte eetzaal voor dokters was’, vervolgt Geert. ‘Als gewone werknemer had je daar niks te zoeken. Op een gegeven moment werd het opgedoekt, toen kwam er in het Zusterhuis een restaurant voor alle werknemers. De dokters vonden dat helemaal niet leuk, zij vonden zichzelf anders dan het gepeupel. Maar na een paar weken raakten de meesten eraan gewend om samen te eten.’
In juni wordt Geert 67 jaar en mag hij met pensioen. Maar liever blijft hij twee dagen per week door werken. ‘Ik zou het mooi vinden als ik nog twee dagen in de week jonge collega’s kan blijven opleiden. Anderen leer ik graag wat bij, en ik heb het nog zo leuk. De sfeer is hier gemoedelijk en ik kan altijd lachen met mijn collega’s. Wat is er mooier dan sleutelen en proberen de klus te klaren?’
