‘Onze afdeling is helemaal vernieuwd en voorzien van allerlei technische snufjes. Maar we wilden ook iets extra's doen om onze patiënten en hun naasten een warmer welkom te geven. Want het is niet niks als je hier opeens moet zijn', zegt hoofdverpleegkundige Miranda Snippe-de Bruin.
Op veel poliklinieken en verpleegafdelingen werken vrijwilligers. De Stichting Vrijwilligers & Vrienden UMCG had al eens voorgesteld om te bekijken of vrijwilligers ook iets op de Spoedeisende Hulp (SEH) kunnen betekenen. Samen besloten ze een pilot te doen. ‘Dat was best spannend', bekent Miranda, want op onze afdeling is het anders dan op de poliklinieken en verpleegafdelingen. Bij ons gaat alles veel meer ad hoc. Maar van beide kanten beviel het goed.’
Zo goed, dat de vrijwilligers meteen werden gemist toen de pilot was afgelopen. ‘Twee weken waren we er niet omdat we de pilot goed wilden evalueren voordat we verder gingen', vertelt vrijwilliger Dikky Winter-Wubs. ‘We hadden bijvoorbeeld gemerkt dat het best rustig was als we om 12.00 uur begonnen, terwijl het om 16.00 uur druk was als onze dienst erop zat. Nu werken we van 13.30 tot 17.30 uur, dat bevalt beter.’ ‘Voor vrijwilligers was het ook lastig om steeds aan ons te moeten vragen of een patiënt wat te eten of drinken mag hebben', zegt Miranda. ‘Nu vermelden we op het scherm naast de deur van de behandelkamer of iemand nuchter moet blijven.’
Elke werkdag zijn er nu 's middags twee vrijwilligers op de Spoedeisende Hulp. ‘We beginnen onze dienst met een rondje over de afdeling', vertelt vrijwilliger Barbera Eleveld. ‘Bij de behandelkamers waar de luxaflex dichtzitten, gaan we niet naar binnen. Dat doen we ook niet als we zien dat er een arts of verpleegkundige bij de patiënt is. Bij de andere kamers kloppen we aan en lopen we even binnen. De ene patiënt of naaste heeft behoefte aan een praatje, de ander kan ik een plezier doen met een tijdschrift of een kopje koffie of thee.’ ‘Vaak willen mensen graag hun verhaal kwijt', zegt Dikky. ‘Dan vertellen ze wat er is gebeurd en soms ook dat ze zich zorgen maken over hoe het thuis allemaal moet. Wij bieden een luisterend oor en meestal zeg je dan iets als ‘ik hoop dat het goed komt’ of ‘hopelijk valt het mee'. We kennen onze grenzen, we zijn geen maatschappelijk werkers.’
Miranda vertelt dat ze op de SEH merken dat de aandacht van de vrijwilligers goed doet: ‘Patiënten komen hier gespannen binnen. Sommigen komen alleen. Dan is het heel fijn als iemand af en toe bij je langskomt voor een praatje en je even de zinnen kunt verzetten. Wij hebben daar vaak helaas geen tijd voor door de hectiek op de afdeling. Voor je het weet gaat de pieper en moet je naar een andere patiënt. Ook blijven mensen wat rustiger doordat ze meer aandacht krijgen.’ ‘Sommige patiënten worden kribbig doordat ze lang moeten wachten’, zegt Dikky. ‘Wij leggen dan uit dat er veel onderzoeken nodig zijn en dat die tijd kosten. Meestal hebben ze dan wel begrip en zeggen ze ‘o ja, dat is ook zo’.’
Agressieve patiënten of heftige situaties hebben Dikky en Barbera niet meegemaakt. Hun werk is ook zo georganiseerd dat de kans daarop zo klein mogelijk is. ‘We komen bijvoorbeeld niet op de crashkamers waar patiënten liggen die een ernstig ongeluk hebben gehad of een hartaanval of hersenbloeding hebben', zegt Dikky.
Dat het vrijwilligerswerk op de SEH anders is dan op andere afdelingen, was wel even wennen. Barbera en Dikky werken al jaren als vrijwilliger in het UMCG en zijn gewend de handen flink uit de mouwen te steken. ‘Ik werk ook op de poli Oncologie’, vertelt Barbera. ‘Daar is een snelle wisseling van patiënten die je allemaal begroet en koffie en thee met een koekje aanbiedt. Op de SEH blijven patiënten langer en ik moest eraan wennen dat je af en toe in de koffiekamer zit te wachten tot je een nieuwe ronde kunt doen.’ Dikky - die ook als vrijwilliger bij de Stee werkt, een rustruimte voor oncologiepatiënten - herkent dit. Inmiddels zijn ze eraan gewend en vinden ze het prima om tijdens hun diensten ook kwartiertjes gezellig te kletsen, lezen of puzzelen. ‘Op beide afdelingen is het leuk en dankbaar werk. Ik zou niet kunnen kiezen', zegt Dikky. ‘Ik ook niet', zegt Barbera. ‘Ik ga altijd met een fijn gevoel weer naar huis.’
Het UMCG zoekt nog vrijwilligers voor diverse afdelingen. Ben je geïnteresseerd, kijk dan op de website van de stichting Vrijwilligers & Vrienden UMCG.
