Diepblauw met oranje opdruk. In mooie bakken bij de ingangen en uitgangen. Het systeem kon werken zoals de witte fietsen op de Hoge Veluwe, dachten we. Een bezoeker, patiënt of UMCG'er pakt een leenparaplu, loopt droog naar het volgende gebouw en steekt de plu in de bak aldaar. In die paraplubak zitten hydrokorrels die volop de opgedane nattigheid opzuigen. En zo is de paraplu weer klaar voor de volgende gebruiker.
We hadden onze naam op het donkerblauwe scherm gezet en drukten er ook een verzoek bij: 'leenparaplu, dank voor het terugbrengen in onze paraplubakken'. Want we wisten natuurlijk ook wel dat sommigen er de stad mee in zouden gaan. Helemaal prima, als het maar helder was dat het dus een LEENparaplu was.
Wat we er niet op hadden gezet, was wannéér die paraplu teruggebracht moest zijn. En dat is misschien de reden dat veel van de leenparaplu's al jaren zijn uitgeleend. We hebben de paraplubakken hartelijk regelmatig aangevuld, want om je gastvrijheid uit te dragen, moet je soms even doorzetten.
Nu, na tien jaar kunnen we concluderen dat echt veel mensen dankzij de plu's beschermd zijn tegen wind en regen. In 2018 zagen we bijvoorbeeld hoe onze leenparaplu's vlakbij in het Oosterpark mensen op het Linnaeusplein drooghielden. De sociale functie van 't groot zaikenhoes werkt tot ver in de stad door.
Maar.
De leenparaplu is niet meer. De bakken zijn leeg. Althans, er staan geen leenparaplu's meer in. In 2020 kwam corona en konden we vanwege besmettingsgevaar veel niet meer met elkaar delen. Zo ook de leenparaplu niet meer. Daarna verdween de plu langzaam maar zeker uit het UMCG. Niet per se uit het Groningse straatbeeld, trouwens. Want zie jij nog wel eens mensen met een blauwe plu met in het oranje 'UMCG Leenparaplu' erop?
Het UMCG is niet alleen een maar een universitair medisch centrum. In de rubriek Ondertussen in het UMCG zie je elke acht weken dat er in deze ‘stad in de stad’ zoveel meer gebeurt dan je op het eerste oog denkt.
